Uitgezaaide borstkanker naar schouder, bekken, rug wervelkolom, longen en buik
Mijn dagtochtjes naar Veldhoven Eind augustus 2008 kwam ik voor het eerst bij Energy Healing. In een week tijd kreeg ik via drie verschillende hoeken positieve berichten over een kliniek in Veldhoven. Dat kon geen toeval zijn! Met de instelling “baat het niet, schaadt het niet” en eerlijk gezegd met heel veel scepsis meld ik me in Veldhoven. De allereerste keer zal me altijd bijblijven. Natuurlijk de hartelijke ontvangst door een goedlachse Jacob. Heel even dacht ik dat ik in een soort wachtkamer zat. Voordat ik er erg in had vloog de tijd voorbij. Ik was vooral diep onder de indruk van de positieve verhalen van de andere bezoekers, zoals onder andere iemand met leverkanker die te horen heeft gekregen dat hij nog maar een paar weken te leven heeft, zat daar gekscherende verhalen te houden; een ander met maagkanker zou al jaren geleden er niet meer zijn, kwam zoals hij dat zelf aangaf nog steeds voor “APK-onderhoud”. Door deze en andere verhalen vergat ik bijna waar ik voor kwam! Ik heb weer hoop! Ik heb ook kanker, uitgezaaide borstkanker. Sinds december 2005 heb ik verschillende behandelingen ondergaan, borstbesparende operatie met aansluitend daarop ruim zeven weken bestraling, daarna gecombineerde hormoontherapie. Mei 2007 kreeg ik te horen dat de kanker was uitgezaaid naar de botten (schouder, bekken, rugwervelkolom). Bij pijn werd er lokaal bestraald, de hormoontherapie werd afhankelijk van de uitslagen aangepast. Als gevolg van al deze behandeling kreeg ik als vervelende bijwerking dat mijn benen steeds zwaarder werden. Volgens de oncoloog kon dit niet door de medicijnen komen, maar een verklaring hiervoor had hij niet. Ik liep zelfs al met een stok en stiekem keek ik al naar rollators en rolstoelen. Het was een nare tijd, geen enkele behandeling leek aan te slaan, integendeel! Totdat ik bij EH kwam. Al na drie maanden boekte ik vooruitgang. Het was een combinatie van wekelijks naar EH, de middeltjes en de voetenbaden die de pijn in mijn benen deed verdwijnen. Ik kon weer normaal lopen! Ik had geen stok meer nodig. Nog belangrijker bij de reguliere controle in december 2008 kreeg ik te horen dat de kanker is gestabiliseerd! Ik was dolbij. Ik kon weer normaal leven, 100% werken, voor 100% moeder zijn, op school van de kinderen helpen, uitgaan met vriendinnen, gasten ontvangen en verwennen. Och, ik kon weer alles doen zonder na te denken. Ik had geen pijn meer dus had ik de middeltjes van Jacob niet meer nodig! Zo nu en dan liet ik het sociale leven prevaleren boven een dagtocht naar EH met alle gevolgen van dien. Ik werd overmoedig! Ik moest leren onderkennen dat mijn leefstijl zijn tol eist. Het was maart 2009, op een dag voelde ik me niet goed. Voor de zekerheid werd er een scan gemaakt. De kanker was weer uitgezaaid en ditmaal naar de longen en buik. Het was net alsof je naar de sterrenhemel keek, elk stipje op de scan was een tumor en gaf een waarde aan van 0,1 tot 4,2 mm. Ik had nu niet te maken met één tumor maar met duizenden tumoren. Het advies van de oncoloog: chemo! Ik had altijd gezegd voor mij geen chemo! Nu had ik geen keuze, ik moest wel, bovendien voel ik me verplicht om het te proberen voor mijn nog twee jonge kinderen. In alle wanhoop en paniek was het Jacob die me moed insprak. Ik vind dit bijzonder want ondanks dat Jacob niet voor chemo is, staat hij wel achter mijn besluit. Hij is juist degene die overtuigd is dat het weer beter zal gaan als ik maar weer de middeltjes ging gebruiken en minimaal twee keer per week kwam. Zo gezegd, zo gedaan. Met gezonde oerkracht begon ik aan de chemo. Mijn dagtochtjes van Den Haag naar Veldhoven heb ik in deze periode met plezier beleefd. Door de therapie bij EH had ik weinig last van de bijwerkingen van de chemo. Ik heb nu wel geleerd dat je niet zomaar kanker krijgt en dat je echt naar je lichaam moet luisteren. Ik ben ook eindelijk gestopt met werken. Op mijn werk ben ik vervangen door 2 medewerkers. Het is nu begin november 2009. Ik leef nog steeds in een roes. Vorige week kreeg ik felicitaties van mijn oncoloog. Het is gelukt, de tumormarker is gezakt tot bijna niets, er is bijna geen stipje meer te zien in de longen en buik. Weg sterrenhemel, ongelooflijk maar waar! Dank je wel, Jacob, voor je vertrouwen! LW